Tetrahedron آتش چهار مؤلفه مورد نیاز برای سوزاندن را مشخص می کند. برای خاموش کردن آتش سوزی ، عمدتاً موضوع محرومیت از آتش سوزی یک یا چند مورد از این عوامل است ، بنابراین روش های خاموش کردن آتش می تواند از نظر حذف این عوامل طبقه بندی شود.

تمام آتش سوزی ها را می توان با خنک کننده ، خفه کردن ، گرسنگی یا با قطع روند احتراق برای خاموش کردن آتش خاموش کرد.

• خنک کننده: با افزایش میزان از دست دادن گرما از مواد سوزش ، دما را محدود کنید
• Smothering: محدود کردن اکسیژن با جلوگیری از رسیدن هوا به صندلی آتش برای اجازه دادن به فرآیند احتراق باعث کاهش میزان اکسیژن در جو محدود تا زمانی که خود را خاموش کند
• گرسنگی: محدود کردن سوخت با از بین بردن سوخت بالقوه از مجاورت آتش ، از بین بردن آتش از جرم مواد قابل احتراق یا تقسیم مواد سوزاننده به آتش سوزی های کوچکتر که می توانند راحت تر خاموش شوند
• قطع: مهار واکنش زنجیره ای شیمیایی با استفاده از رسانه های خاموش بر روی آتش سوزی که مانع واکنش زنجیره ای شیمیایی در سطح مولکولی می شود)

یکی از متداول ترین روش های خاموش کردن آتش ، خنک کردن با آب است. این فرآیند بستگی به خنک کردن سوخت به جایی دارد که بخار کافی برای سوزاندن ایجاد نمی کند ، با کاهش دما بستگی به استفاده از جریان کافی آب برای ایجاد تعادل گرمای منفی دارد. به عنوان مثال ، اگر میزان تولید گرما توسط احتراق پایین تر از میزان از دست دادن مواد سوزش باشد ، سوزاندن ادامه نخواهد یافت.

برای خاموش کردن آتش سوزی با خنک کننده ، با از بین بردن مقداری از انرژی گرما باید میزان انرژی گرما از مواد سوزاننده از بین برود. این باعث کاهش دمای جرم سوزان می شود و باعث کاهش میزان انتشار گرما می شود. سرانجام ، میزان از بین رفتن گرما از آتش ممکن است بیشتر از میزان تولید گرما باشد و آتش از بین برود.

هنگامی که آب اعمال می شود ، با جذب گرما از آتش ، دچار تغییر می شود:

• دمای آن افزایش می یابد
• ممکن است تبخیر شود (جوش)
• ممکن است با مواد سوزان از نظر شیمیایی واکنش نشان دهد

برای دستیابی به حداکثر اثر ، مقدار انرژی گرمای جذب شده باید تا حد امکان عالی باشد. از این رو خواص یک عامل خنک کننده خوب:

• ظرفیت گرمای خاص (ظرفیت حرارتی)
• گرمای نهان زیاد بخار
• گرمای زیاد تجزیه

آب به دلیل ظرفیت حرارتی بالا و گرمای نهان تبخیر، یک خنک کننده خوب است. این، همراه با این واقعیت که در مقادیر زیاد در دسترس است، آن را تا حد زیادی به مفیدترین عامل اطفاء حریق تبدیل می کند.

نقش تجزیه در مورد آب ناچیز است اما با مواد خاصی مانند دی اکسید کربن که گرما را به این طریق جذب می کنند بسیار مرتبط است.

اگر بتوان اکسیژن رسانی به ماده در حال سوختن را به اندازه کافی کاهش داد، سوختن متوقف می شود. روش کلی این است که از رسیدن هوای تازه به محل آتش جلوگیری می شود و به احتراق اجازه می دهد تا محتوای اکسیژن در اتمسفر محدود را کاهش دهد تا زمانی که خود خاموش شود، به عنوان مثال:

• خاموش کردن شمع ها
• خفه کردن یک تابه با پتوی آتش
• پیچیدن یک نفر در پتوی آتش نشانی
• استفاده از پوششی از فوم بر روی سطح در حال سوختن، بنابراین سوخت را از هوا جدا می کند

خفه شدن را می توان با حذف اکسیژن موجود در جو و در نتیجه خاموش کردن آتش، به عنوان مثال، با:

• معرفی دی اکسید کربن (CO₂) در مجاورت آتش سوزی
• معرفی یک گاز بی اثر به مجاورت آتش سوزی، مانند سیستم های نصب شده برای محافظت از اتاق های سرور کامپیوتر

در برخی موارد، آتش را می توان به سادگی با حذف منبع سوخت خاموش کرد. این ممکن است به روش های مختلفی انجام شود، مانند توقف جریان سوخت مایع یا گاز، حذف سوخت جامد در مسیر آتش یا اجازه دادن به آتش سوزی تا زمانی که تمام سوخت مصرف شود.

آتش سوزی را می توان با حذف سوخت احتمالی از مجاورت آتش سوزی، به عنوان مثال:

• آتش سوزی جنگل ها
• تخلیه سوخت از سوختن مخازن نفت
• خارج کردن محموله از انبار کشتی
• ایجاد حریق در آتش سوزی ذغال سنگ نارس، گرمک و جنگل
• خارج کردن وسایل نقلیه در مجاورت آتش
• ایجاد حریق در سقف های کاهگلی
• خارج کردن لاستیک هایی که تحت تأثیر آتش سوزی قرار نگرفته اند از زباله لاستیک

وقفه در فرآیند احتراق

پودر خشک، بروموکلرودی فلورومتان (BCF) و سایر خاموش کننده های هالون با آزاد کردن اتم هایی کار می کنند که واکنش زنجیره ای شیمیایی را قطع می کنند. آنها همچنین یک سد گاز بی اثر ایجاد می کنند.